Warning, super sisters on the road

Van Victoria tot New South Wales was de titel die ik bedacht had. Maar lieve Pim heeft dit bericht geplaatst en heeft een veel leukere titel bedacht, vandaar!

De laatste keer dat ik iets schreef waren Wendy en ik nog in Bendigo en zouden we omgekeerd beginnen aan de Great Ocean Road. Nu zit ik in Sydney, de stad waar ik bijna 3 maanden geleden begon en Wendy is inmiddels thuis. In de afgelopen tijd hebben we heel wat beleefd en ik zal nu mn best doen om dit zo interessant mogelijk te beschrijven!

We zijn vanuit Bendigo dus vertrokken naar Warnambool, daar waar voor velen de Great Ocean Road eindigt. Het was een vrij lange rit, dus hebben we hier overnacht. De volgende dag zijn we eerst naar een soort van wildlife farm in de buurt van Warnambool geweest. Hier konden we brood kopen en mochten we alles voeren in het park. Natuurlijk begonnen wij bij de kangeroos! Eerst de kleintjes, de wallabies. Toen we bij het hek aankwamen, kwamen ze in grote getalen aan gehupst. Ze pakten het brood aan met hun klauwtjes en aten het daarna snel op om vervolgens weer om een nieuw stuk te bedelen. Echt nét de Hollandse kinderboerderij waar de geiten ongeduldig alles uit je handen kijken. Toen we ons omdraaide was daar een stuk land met 2 emu’s, 1 grote rode kangoeroe en een aantal bruine kleinere. De emu’s rende al snel weg, maar de kangeroos wilden wel. De grote rode kangeroo duwde alle andere weg maar tegen ons was dit red neck mannetje erg aardig en we konden hem gewoon aaien! Verder waren er ook hele tamme, wat kleinere kangeroos die we goed konden voeren en aaien en er was een aai-bare wombat. In het park waren ook herten, uilen, aapjes, koala’s en heel veel verschillende soorten vogels en reptielen. Toen we weg wilden gaan kwam de eigenaar met een baby kangeroo in een kussensloop aangelopen. Deze hebben we nog even geaaid en zijn toen richting de 12 apostelen gereden. Helaas was het niet zulk heel mooi weer, maar hebben er toch voor gekozen om een helikoptervlucht te doen! Een helikoptervlucht was altijd al een wens en dan ook nog eens op deze mooi plek, perfect dus!! We zijn daarna doorgereden naar Princetown, een grote stip op de kaart. In werkelijkheid bestond dit oude plaatsje uit 2 winkels, een postkantoor, wat huizen, een hotel en een camping. Hier hebben we uiteindelijk geslapen en zijn we de volgende dag op koala- jacht gegaan. We gingen naar een plek waar zich veel van deze pluizenbollen zouden moeten bevinden in de bomen. We hadden de auto geparkeerd en zijn een eindje gaan lopen. Het duurde even, maar na de eerste gezien te hebben werden het er steeds meer. De ene sliep, de ander at. Meer doen deze beestjes niet, maar het blijft geweldig om ze in de boom te zien zitten! Die dag zijn we uiteindelijk geëindigd in Apollo Bay. Hier hebben we in een splinternieuw YHA eco-hostel gezeten, wat hartstikke luxe was! De volgende morgen begon eindelijk de zon te schijnen na enkele donkere dagen. We hebben even in Apollo Bay zelf rondgelopen en hebben daarna onze trip voortgezet. Aangezien we dit laatste stuk voornamelijk direct langs de kust zouden rijden was de zon meer dan welkom! We hebben die dag bij verschillende look-outs onze ogen uitgekeken en op verschillende plekken een pauze genomen op het strand. We wilden vlak voor Melbourne overnachten en we vonden een hostel in Torquay. Het was niet heel groot en een echt surfershostel, heel vet! De volgende ochtend hebben we in de omgeving bij een groot aantal surfshops rondgekeken en zijn daarna richting Melbourne gereden. Ik moest nog even naar het Work n Holdiay kantoor om wat post op te halen, dus moesten echt Melbourne in met de auto. Gelukkig ging dit allemaal makkelijker dan verwacht en konden we later die middag naar Phillip Island rijden, zoals gepland. Hier hoopten we voor zonsondergang aan te komen, zodat we diezelfde avond nog de pinguïns konden bekijken op het strand. Aangekomen op het eiland kochten we meteen kaartjes en zijn doorgereden naar het westen waar de ‘penguin’ parade plaats zou vinden. We kwamen aan bij een soort van dolfinarium, de parkeerplaats stond vol, heel toeristisch allemaal. We wisten niet zo goed wat te verwachten en hebben wat rondgelopen in het informatiecentrum. Overal hingen borden met daarop hoelang het nog zou duren voordat de pinguïns aan land zouden komen. Zo’n drie kwartier van te voren besloten we naar buiten te lopen, naar de tribune. Toen het donker begon te worden, gingen de lampen aan en zagen we de eerste uit de zee komen. Het was een groepje van ongeveer 5 die met veel moeite aan land probeerde te komen. Ze wachtten even op elkaar en waggelde toen de duinen in. Dit zagen wij zo’n 4x gebeuren en dachten toen dat dit de ó zo beroemde pinguïn parade was. Een beetje een teleurstelling, maar we bleven nog even zitten. Na uiteindelijk nog wat groepjes gezien te hebben, besloten we terug te lopen naar het informatiecentrum. Onderweg stonden nog heel veel mensen te kijken naar de duinen. Toen ontdekten we pas wat het bijzondere aan deze attractie is. In de duinen staan de pinguïns stil en rusten ze uit voordat ze hun holletje opzoeken. We stonden deze avond meerdere malen oog in oog met deze rare vogels, erg bijzonder! Het was inmiddels al donker en we moesten nog op zoek naar een slaapplek. Uiteindelijk vonden we een camping in de hoofdstad van het eiland Cowes.

De volgende dag zouden we beginnen aan onze trip richting het noorden. Een rit langs de kust van Victoria naar New South Wales, een rit van zo’n 1200km inclusief toeristische routes. Dit wilden we in ongeveer 4 dagen doen, zodat we dan ook nog een aantal dagen in Sydney zelf zouden hebben. Klinkt goed, maar al op deze eerste dag liepen we vertraging op. Vlak voordat we Phillip Island af wilden rijden begon de auto raar te doen. Een plof, een zware rem, zwaar stuur en een olielampje dat begon te branden. Niet goed dus.. We belden de wegenwacht en reden hem achterna naar de garage. Daar heeft deze meneer iets in de motor schoongemaakt, iets met een bougie.. Ik weet niet exact wat er loos was, maar we konden weer verder en daar ging het om! Die dag zijn we niet echt ver gekomen en zijn uiteindelijk belandt op een enorme camping in Inverloch. Het stond helemaal vol aangezien het nog vakantie was. Onze plek was tegenover de bbq’s en we maakten hier natuurlijk gelijk gebruik van. Toen ik met onze buurman aan het praten was, sneed Wendy de sla en tomaten op de tafel die Wilco&ik in Shepparton hadden gemaakt. (Deze details lijken heel overbodig, maar het is om een beeld te schetsen van de situatie) Deze tafel was inmiddels een beetje gammel geworden door het vele in&uitladen van de auto. Toen we net klaar waren met eten, bam, stortte de tafel met veel kabaal in elkaar. Onze buren zagen dit ook en konden er, net als wij, erg om lachen. Goed, wij zijn die avond bij het licht in de kantine van camping gaan zitten en toen we later terug kwamen stond daar iets wits tegen de auto. We dachten dat dit een tafel was en toen we de volgende ochtend met de buren spraken, zeiden ze dat ze deze picknicktafel graag aan ons wilden geven. Hoe aardig?! En het was niet eens zomaar een tafel, nee een picknicktafel met bankjes!!

Na aan onze geweldige tafel ontbeten te hebben, hebben we bijna de rest van de dag in de auto gezeten. Uiteindelijk hebben we rond een uur of 4 een camping opgezocht in Lakes Entrance. Het was nog niet heel laat dus besloten we naar het bekende ‘Ninety Mile Beach’ te lopen. We waren nog maar net op het strand of we zagen in de verte een paar dolfijnen zwemmen! Zomaar, zonder dat we van plan waren dolfijnen te gaan bekijken zagen we ze daar in het wild, echt super!!

Na een nacht op een bejaardencamping zijn we vroeg vertrokken en stond er weer een dag autorijden op het programma! We zijn even de hoofdweg afgeslagen richting Mallacoota. Daar hebben we even gestopt en van het uitzicht genoten. Eenmaal terug op de Hwy 1 passeerden we grens en reden we Victoria uit. Op naar Eden, NSW! Hier hebben we wederom op een camping geslapen. Een camping met jumping pilow, meer woorden zijn niet nodig denk ik!

De eerste stop de volgende dag was in Tilba Tilba, een dorpje waar vroeger goudkoorts heerste. Erg historisch en leuk, maar vooral toeristisch. Het was een dorp met één straat en wij kregen het voor elkaar om de verkeerde kant het dorp uit rijden, natuurlijk! Na een kwartier op een onverharde weg gereden te hebben besloten we toch maar terug gaan. Goede set, want met de regen toen hadden we er niet aan moeten denken om daar vast te zitten. Regen, dat hebben we veel gezien sinds we in New South Wales aangekomen waren. Daarom gingen we op zoek naar een hostel in Batemans Bay, maar nee (rijmt, hihi) die zat vol. Het was al donker, maar gelukkig hadden ze ook kleine huisjes op het park staan en hebben we die regenachtige nacht daar maar doorgebracht.

Helaas regenende de volgende dag nog steeds en hebben we de ochtend in het winkelcentrum doorgebracht. Die middag zijn we doorgereden naar Wollongong, een plaatsje 80km onder Sydney. Hier hebben op een campus van een universiteit een slaapplek gevonden en zijn die avond naar de stad gegaan. We zochten een simpele supermarkt, maar in deze 9e stad van Australië konden we die helaas niet vinden. Het was een net een spookstad, helemaal uitgestorven. Helaas waren we toen genoodzaakt pizza te halen. Toen dit een uur duurde, was Wollongong echt een mislukking!

De volgende dag zouden we dan toch echt naar Sydney rijden! We zouden de auto in Bondi neerzetten, een nachtje verblijven en de volgende dag vervolgens met de bus naar Sydney zelf gaan. Dan was toch echt de tijd gekomen dat we met onze tassen moesten slepen. Naar de bushalte, heuvel op! We stapten uit bij de haven en zijn toen doorgelopen naar het hostel in The Rocks. Het was echt een onwijs mooi hostel met uitzicht op het Opera House en de Harbour Bridge! Hier verbleven we drie nachten, dus dat was een mooi (vooruit)zicht! We hebben voornamelijk rondgelopen bij het opera house en bij de brug. In de avond zijn we over de brug naar de andere kant van het water gelopen en hebben bij het Luna park rondgekeken. De volgende dagen waren niet heel anders, gelopen door de velen straten van Sydney. Je kunt hier de dagen gemakkelijk vullen met wandelen of zitten in de parken. Toen we naar een ander hostel verhuist waren, zaten we vlakbij Chinatown. Ook in dit deel van Sydney hebben we veel rondgelopen en in de winkeltjes gekeken.

Vorige week woensdag was het dan toch echt 25 april geworden. ANZAC day voor heel Australië, maar vooral de dag dat Wendy weer terug naar Nederland ging. Na een geweldige kleine maand was het toch echt tot een einde gekomen (dramatisch hè?). Om 11uur namen we de shuttle naar het vliegveld. Na een moeilijk afscheid nam ik de trein terug naar Sydney. Ik zit hier nu hopelijk niet heel lang meer, want ik wil omhoog, naar de zon!