Bye bye Shepp

Het is nu toch echt weer tijd geworden voor een update denk ik zo..

Op dit moment zit ik nog steeds in Shepparton op de camping en we hebben er een flink aantal werkdagen opzitten. Ik was geeindigd bij het einde van de peren. Dinsdag begonnen we dus met de appels, granny’s om precies te zijn. Wederom kregen we een rij bomen, twee ladders en twee lege bins. Met de peren in het achterhoofd begonnen we te plukken en kwamen er al gauw achter dat de appels lichter waren. Er konden meer appels in de tas dan peren, beter!!
De bins waren zodoende dus ook sneller vol en konden we met een voldaan gevoel naar de camping terug. We kregen steeds meer handigheid en het tempo ging omhoog. Onze komende dagen zouden er als volgt uit gaan zien: rond half 7 de wekker, eten&brood smeren, in de auto richting de boerderij in Mooroopna, appels plukken tot een uur of 15-16, langs de supermarkt voor voedsel en vervolgens weer terug naar de camping. Na het avondeten een kopje koffie en een aflevering ‘how i met your mother’ toe. Het was vaak vroeg bedtijd aangezien we de volgende dag weer vroeg bij de appels moesten zijn!

In de weekenden was het vooral bijslapen, niets doen en weer slapen om er de volgende 5 werkdagen weer tegen aan te kunnen. Op één van de werkdagen, een vredige woensdagochtend, waren we heel fanatiek en wilden we ons record van 6 bins verbreken, 7 bins moest lukken! Maar halverwege de 1e bin kreeg ik de schrik van mn leven. Ik stond nietsvermoedend onderaan een boom de lage appels te plukken toen ik voorbij de neuzen van mn schoenen iets zag bewegen. Ik keek goed, schrok, gilde en voor ik het wist stond ik trillend aan de kant van Wilco’s bomen. Ieewl, het was een slang! Een slang, gadver.. Hij kronkelde zo naar de andere rijen en toen ie bij een canadees stel aankwam gingen zij hem bekijken en vertelde dat het een tigersnake was. Dat meisje zei lachend: ‘he can kill you!’. Er was blijkbaar zojuist één van giftigste slangen van zo’n kleine meter lang langs mn voeten ge… wat doen die vieze beesten, kronkelen?? Gekronkeld. De boer kwam erbij en wilde hem doodmaken, maar hij was onder een stuk gras verdwenen. Hij gooide er een ladder op, maar hij was er niet meer.

De dag was nog jong en de bins waren nog aardig leeg dus moesten we verder. Mentaal ging het niet zo lekker en het duurde daarom ook even voordat ik écht verder kon. Bij elke stap dacht ik weer aan een slang. Dit bevorderde het tempo niet, maar naarmate de uren verstreken ging het steeds beter. Uiteindelijk hebben we de 6bins kunnen vullen!

Toen we richting ‘huis’ wilden gaan werd ons verteld dat we de volgende twee dagen geen appels zouden gaan plukken maar blaadjes. Leafpicking dus, rondom de pink lady’s. Deze waren al bijna goed, alleen de blaadjes zorgen voor enkele plaatsen schaduw op de appels en wij mochten deze dus gaan plukken. Een verandering in het saaie werk is altijd leuk, maar het leukste komt nog. Aangezien je de blaadjes niet in een bin gaat verzamelen kan je niet betaald worden per bin oid. We kregen dus voor twee dagen per uur betaald, 8 uur per dag. Wauw! Dat was even leuk nieuws!

Het leek allemaal heel makkelijk en leuk, maar dit viel in de loop van de dag flink tegen. Het werk is nog saaier dan saai en je krijgt er ook nog eens heel veel pijn in je rug van. Maar als ik dan dacht aan het uurloon werd het alweer een stukje beter. Na twee dagen als een klein kind dat niet van blaadjes af kan blijven langs de bosjes (bomen) te zijn gelopen was het weer weekend. Hierna stond ons nog 5 dagen appels plukken te wachten.

In het weekend hebben we het trouwens erg gezellig gehad met een stel fransen die ook op de camping stonden. Met een gitaar, mondharmonica, bier, goon en wat slap geouwehoer was de avond compleet!

Maandag was het weer erg vroeg dag en stonden we fris en fruitig onder en in de bomen. Naast onze rij stonden nu Nederlanders, wat natuurlijk erg leuk is! Aangezien we aan een nieuwe rij begonnen moesten er bins worden ingereden en werd de vraag aan Wilco gesteld of ie trekker kon rijden. Hartstikke mooi, tuurlijk kan Wilco dat en hadden we dus onze ‘eigen ‘trekker in de rij, wat veel tijd scheelde.

De werkdagen werden langer en langer en de reclames op de radiozenders kende ik al helemaal uit het hoofd. Leuzen als: ‘Robin Brouers Cobrum Totyotaaa, get the feeling with uuus’ & ‘A pool is a great way to beat the heat and is fun for everyone’ kwamen mn neus uit!
Shepparton voelt inmiddels ook echt al als thuis. Na vier weken bijna dagelijks in de bieb en supermarkt te zijn geweest gingen we zelfs mensen herkennen, oei!!
Eindelijk werd het dan vrijdag en was onze laatste werkdag hier aangebroken. We hoefden maar 4 bins te vullen dus dat betekende een half dagje. Op de valreep heb ik de trekker nog even bestuurd. Ik heb er niet echt op gereden, heb em alleen een paar meter verplaatst. Ondanks het kleine stukje heb ik er van genoten, haha! Wat een lol, het is net zon apparaat dat bij de supermarkt staat waar je een muntje in moet gooien. Totaal onbekend voor mensen uit de stad, zoals ik haha!

Nu is het zaterdag en anders dan de voorgaande weekenden hadden we wel wat op de planning staan. Jawel, we moesten echt wassen en de auto opruimen was ook echt nodig. We hebben de camping nog tot maandag en daarna gaan we de weg weer op. Op ongeveer 100km vanaf hier, in Bendigo, werken twee jongens die ik nog ken van de groepsvlucht. Waarschijnlijk rijden we daar langs en blijven daar een nachtje in de buurt. Vervolgens zullen we doorrijden naar Melbourne waar mijn geliefde zus dinsdag aankomt!! Het is dan toch echt eindelijk zo ver. Het enige wat geplaned stond in mijn reis nadert, een maand samen richting Sydney. Wilco gaat in de loop van volgende week naar huis en ik koop zijn auto over. Wendy en ik zullen dan noordwaarts gaan met de auto, maar eerst Melbourne ontdekken!